Γραμμένο από τον Μαρίας Στασινοπούλου
- Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου 2020.
«Διαβάζω τα ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου και περνούν από μπροστά μου οι πιο διαφορετικές διαστάσεις: οι αμφιβολίες του έρωτα, τα πάνω-κάτω της Ιστορίας, ο τρόπος που γερνάει το σώμα όχι όμως και οι μνήμες του, η γενιά του πατέρα μου και της πρόσκρουσης στη βία και στην πίστη. Διαβάζω τα ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου και νιώθω να πλουτίζω σχεδόν δωρεάν μαθήματα “ποιητικής και πολιτικής ηθικής” που έλεγε ο Μαρωνίτης. Και τι σύγχρονος και φρέσκος είναι ο ανθρωπισμός αυτής της ποίησης – στο πώς κατευθύνεται προς την αλήθεια, με ευγένεια μεν αλλά χωρίς αβροφροσύνη για αυταπάτες». Αυτά ανήρτησε πρόσφατα στο face-book, διαβάζοντας τη δίτομη έκδοση με τα ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου, o Νικόλας Σεβαστάκης, άνθρωπος με γνώση, με λόγο, με άποψη. Σε δέκα αράδες, ο Σεβαστάκης τα λέει όλα...
Γραμμένο από τον Αναστασία Θ. Γεωργιάδη
- Παρασκευή, 07 Φεβρουαρίου 2020.
Στα πλαίσια της προσπάθειας που γίνεται τα τελευταία χρόνια από την κίνηση πολιτών «τα Άνθη της Πέτρας» για την συνολική καταγραφή του έργου των Λαγκαδινών μαστόρων βρίσκεται σε εξέλιξη η μελέτη και ανάδειξη της δράσης τους και ως ναοδόμων.
Γραμμένο από τον Βαγγέλης Κ Χριστόπουλος
- Δευτέρα, 17 Σεπτεμβρίου 2018.
Όλο το βράδυ έβρεχε. Ο Ντίνος ξύπνησε τα μεσάνυχτα και η βροχή είχε κοπάσει. Αναδεύτηκε στο αχυρένιο στρώμα του δυο τρείς φορές και πάλε τον πήρε ο ύπνος. Με το φώτισμα ξύπνησε κι ετοιμαζόταν να σηκωθεί. Άπλωσε στοργικά το χέρι του στο κεφάλι του γιού του και ύστερα το έφερε θωπεύοντας απέξω στο σκέπασμα προς τις πλάτες του. Για λίγο έμεινε αμήχανος και ξανά έσουρε το χέρι του προς την πλάτη του παιδιού.Θλίψη απέραντη τον κυρίευσε και ...
Γραμμένο από τον Δημήτρης Κωστόπουλος
- Πέμπτη, 06 Σεπτεμβρίου 2018.
Ο Παναγιώτης γεννήθηκε πρόωρα το καλοκαίρι του 66 στα Λαγκάδια της Γορτυνίας, την ημέρα του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Αγγλία. Την Γιαννούλα, την πιάσανε οι πόνοι στο χωράφι. Ξεγέννησε κάτω από μια συκιά, που λένε έχει κακό ίσκιο, την ώρα που το σουτ του Χάρστ αφού κτύπησε στο δοκάρι, αναπήδησε στο έδαφος, πριν απομακρυνθεί . Ο Ελβετός διαιτητής, συμβουλεύτηκε τον Ρώσο επόπτη, έδειξε την σέντρα και η Αγγλία πήρε το μοναδικό της μέχρι σήμερα Παγκόσμιο Κύπελλο.
Την επομένη, ένα ερώτημα απασχολούσε τις εφημερίδες σε όλο τον κόσμο “πέρασε δεν πέρασε την γραμμή” και ένα άλλο, αυτό μόνο τη γειτονιά της Λεύκας στα Λαγκάδια. “θα ...
Γραμμένο από τον Βασίλης Γκανιάτσας
- Τρίτη, 14 Αυγούστου 2018.
Στο πλαίσιο της κοινής θεματικής της σημερινής συζήτησης μεταξύ του 2ου Εργαστήριου Πέτρας και Παραδοσιακής Αρχιτεκτονικής, που έγινε στα Λαγκάδια, και του 1ου Θερινού Σχολείου Αυλής Κληρονομιάς με θέμα ‘Ο Αγροτικός Χώρος ως Πολιτιστική Κληρονομιά’, που έγινε στη Δημητσάνα, για την αναζήτηση του κοινού τόπου της υλικής και Αυλής πολιτισμικής κληρονομιάς, θεώρησα σκόπιμο να σας μιλήσω ακριβώς γι αυτόν τον κοινό τόπο, δηλαδή τον τόπο συνάντησης, σύγκλισης, σύμπτωσης και συνέργειας των δύο αυτών μορφών κληρονομιάς και άρα τον τόπο συνάντησης των δύο εργαστηρίων. Αυτός ο κοινός τόπος θα θεωρηθεί στη συνέχεια τόσο κυριολεκτικά, ως ο κοινός γεωγραφικός χώρος, όσο και μεταφορικά ως η κοινή πολιτισμική θεματική και το κοινό πολιτισμικό απόθεμα.
Γραμμένο από τον Αγγελική Τ. Παρασκευοπούλου
- Κυριακή, 06 Μαϊος 2018.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν αναπτύξει μια σχέση με το φυσικό περιβάλλον, η οποία
απεικονίζεται στον πολιτισμό, στη γλώσσα και στην ταυτότητά του και η οποία είναι άρρηκτα
δεμένη με το τοπίο. Υπάρχει αλληλεπίδραση στη σχέση και στη σημασία αυτής μεταξύ του
ανθρώπου και του φυσικού περιβάλλοντός του. Η σχέση αυτή διαφέρει από τοπίο σε τοπίο. Επίσης
επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες όπως την ιστορία του ανθρώπου, τις σχέσεις μεταξύ...
Γραμμένο από τον Απόστολος Φανός
- Πέμπτη, 29 Μαρτίου 2018.
ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΙ ΧΤΙΣΤΑΔΕΣ
Σας βλέπω, είναι Μάρτης, όλοι τώρα ξεκινάτε
κι’ απ’ τα βουνά στα πεδινά αρχίζετε πορεία
γυναίκες μάνες και παιδιά αφήνετε κατόπι...
Γραμμένο από τον Βαγγέλης Κ Χριστόπουλος
- Παρασκευή, 02 Μαρτίου 2018.
Σεπτέμβρης μήνας ήταν που περπάταγα, άλλες ημέρες προς το Σίμπαινο, την Παναγιά, της Κυράς το Γεφύρι και άλλες στον Αγιάννη, το Στρογγυλό την Βιολέτα μέχρι την Τάρνοβα το ψηλό τσιούμπι.
Ήθελα να δω κατάφατσα ανεβαίνοντας τις πλαγιές , πεζούλες, μάντρες, ξερολιθιές ...
Γραμμένο από τον Άννα Στάικου
- Σάββατο, 04 Νοεμβρίου 2017.
Ο μάστορας-Νικήτας» είναι απόσπασμα από το βιβλίο της Άννας Στάικου, με τον τίτλο: «προς τον ιατρόν Δημοσθένη ΕΝΤΑΥΘΑ».
Το διήγημα αποτελείται από 10 επιστολές αυτοτελείς μεταξύ τους οι οποίες στο σύνολό τους, περιγράφουν και συνθέτουν τον χαρακτήρα του κεντρικού ήρωα που είναι ο ιατρός. Ο ήρωας είναι πραγματικός ο ιατρός Δημοσθένης Στάικος, από την Αρκαδία, νομίατρος Αργολίδας για πολλά χρόνια, με έργο σημαντικό και ήταν πατέρας της Αννας.
Το αυτοτελές απόσπασμα αναφέρεται σε νεανική περίοδο του ιατρού.
Στηρίχτηκε σε μια φράση του, σε μεταγενέστερα χρόνια, που ήταν
«Οι γιατροί οφείλουμε να είμαστε ταπεινοί θεραπευτές,όπως ταπεινοί θεραπευτές του όλου είναι όλοι οι άνθρωποι.Ενθυμούμε πάντα τους Λαγκαδινούς Μαστόρους με σέβας. Εκεί να δείτε θεραπευτές . Μαζεμένοι σε ουράνια κώχη»
Μη κερδοσκοπικό Σωματείο